به گزارش خبرگزاری موج، جمهوری اسلامی ایران به پیمان مودت و همکاری «آ سه آن» ملحق شد. پیمان مودت و همکاری آ سه آن که به پیمان اول بالی نیز شهرت دارد، در فوریه سال ۱۹۷۶ توسط کشورهای اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین و سنگاپور که در آن زمان اعضای آسه آن را تشکیل می دادند، به امضا رسید. سایر اعضای آ سه آن به تدریج و بعد از عضویت در آسه آن این پیمان را امضا کردند، معاهده مذکور در واقع دستورکاری برای رفتار دولت های عضو آسه آن با یکدیگر بوده و دو اصل حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر مورد توجه جدی آن می باشد. مهمترین هدف این معاهده تلاش کشورهای عضو برای برقراری صلح دائمی، همبستگی و اتحاد همیشگی و همکاری های مردمی بوده است. بر اساس مفاد این معاهده، امضا کنندگان آن باید اختلافات خود را به صورت صلح آمیز و از طریق مشاوره و گفتگو حل نمایند. بنابر این هدف این پیمان گسترش همکاری در زمینه های مختلف از جمله توسعه اقتصادی و صلح و ثبات در جنوب شرقی آسیا بوده و احترام به استقلال، حاکمیت، برابری، تمامیت ارضی و هویت همه ملت ها از جمله اصول مهم این پیمان به شمار می روند. از نظر معاهده مذکور پیوستن دیگر کشورها اعم از کشورهای حاضر در منطقه و یا خارج از آن مجاز می باشد. ماده ۱۸ معاهده به مساله پیوستن کشورها به معاهده پرداخته است و بر اساس این ماده امکان پیوستن دیگر کشورهای منطقه (به جز امضا کنندگان اولیه آن) پیش بینی شده است. در راستای زمینه سازی برای پیوستن دیگر کشورها به این معاهده و در واقع در راستای تحقق هدف آ سه آن مبنی بر محوریت قرار گرفتن در تحولات و مهندسی منطقه، این ماده طی دو مرحله و در سالهای ۱۹۸۷ و ۱۹۹۸ اصلاح گردید. بر اساس اصلاحات فوق الذکر الحاق کشورهای خارج از منطقه به این معاهده مجاز بوده و منوط به رضایت کشورهای عضو آسه آن می باشد. در حال حاضر به غیر از ۱۰ عضو آسه آن، ۲۲ کشور دیگر به همراه اتحادیه اروپا این معاهده را امضا کرده اند. با تصویب الحاق ۴ کشور دیگر در نشست اخیر در لائوس در ژوئیه ۲۰۱۶، در حال حاضر مجموعا تعداد ۳۶ کشور به این پیمان ملحق شده و اصول مندرج در آن را به عنوان مبنا و پایه تنظیم روابط و رفتار با کشورهای منطقه پذیرفته اند. آسه آن در ارتباط با تمایل دیگر کشورها به منظور پیوستن به این پیمان سه معیار کلی را در نظر می گیرد. ۱- کشور متقاضی عضویت در پیمان از جمله کشورهایی باشد که بعنوان شریک گفتگویی از طرف آسه آن مورد شناسایی قرار گرفته باشد. ۲- کشور متقاضی در زمره قدرت بزرگی باشد که می تواند در صلح و پیشرفت آسه آن، ایفای نقش نماید. ۳- کشور متقاضی از جمله کشورهای دارای رابطه ارزشمند و گسترده با آسه آن باشد. سابقه اقدامات کشورمان جهت پیوستن به معاهده مودت و همکاری آسه آن:از آنجا که الحاق به این پیمان بعنوان پیش شرط اصلی برقراری روابط سازماندهی شده و منظم با آسه آن تلقی می گردد، از ۱۳۹۰ تلاش ها جهت پیوستن ایران به پیمان مذکور شروع گردید. در راستای همین اقدامات در سال ۱۳۹۲ نامه ای رسمی به امضای علی اکبرصالحی وزیر وقت امور خارجه خطاب به همتای برونیایی خود به عنوان رئیس دوره ای آسه آن مبنی بر تمایل جمهوری اسلامی ایران جهت پیوستن به پیمان مودت و همکاری ارسال گردید. از این مقطع تلاشها و رایزنیهای سیاسی فراوانی در مرکز و نمایندگیهای حوزه جهت لابی با مقامات کشورهای آسه آن بمنظور جلب حمایت آنها به عمل آمد که بصورت مختصر می توان به اقداماتی همچون برگزاری دو دور جلسه توجیهی مدیرکل منطقه ای با سفرا آسه آن در تهران، طرح موضوع الحاق ایران در سفر دوره ای ظریف وزیر امور خارجه به کشورهای منطقه در اسفند ماه ۹۴ مطرح گردید. قرار است سند الحاق ایران به پیمان مودت و همکاری آسه آن از سوی ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در اجلاس آتی وزرای خارجه آسه آن در لائوس در تاریخ ۶ سپتامبر ۲۰۱۶ برابر با ۱۶ شهریور ۱۳۹۵ امضاء شود.دلایل اهمیت پیوستن جمهوری اسلامی ایران به معاهده مذکور:- گامی عملی در راستای اجرایی نمودن سیاست نگاه به شرق جمهوری اسلامی ایران - جایگاه آسه آن در منطقه و نقش رو به تزاید آن در تحولات منطقه ای و بین المللیبازخوردهای مثبت الحاق کشورمان به معاهده مودت و همکاری آسه آن: ۱-  الحاق جمهوری اسلامی ایران به  TAC نشانگر شکست سیاست های خصمانه دشمنان منطقه ای و بین المللی کشورمان در ایجاد سیاست ایران هراسی است. ۲- وجود اجماع در درون کشورهای جنوب شرق آسیا در قبول ایران به عنوان عضو TAC ، حاکی از نوعی پذیرش تعامل با کشورمان به عنوان یک قدرت مهم منطقه ای و تاثیر گذار بین المللی است. ۳- کشورهای آ سه آن با داشتن جمعیتی بیش از ۶۰۰ میلیون نفر، هفتمین اقتصاد جهان بشمار می آید و همکاری ایران با آ سه آن می تواند بهره برداری از ظرفیت های دو طرف را تسهیل و تسریع می نماید.